İki kuşağın resim yolculuğuna, kesintisiz bir sanatsal akışa şahit olmak kuşkusuz heyecan verici ve ayrıcalıklı, Osman Akbay’ı 2018 yılında kaybettik. Ancak kızı Bahar Akbay Akçura genetik avantajını tutkulu bir çalışmayla sürdürüyor,  tarzları bir hayli farklı olmasına rağmen babasının ayrıksı ve özgün plastik mirasını da canlılıkla koruyor. Hemen saptamamız gerekir ki, Bahar Akbay’ın annesi de Gazi Eğitim Resim Bölümü mezunu. Bu hem Bahar hanıma net bir genetik piyango, hem de doğumundan itibaren resmin ve eğitiminin doğal olarak var olduğu bir ortamda büyüme şansını vermiş. İkibuçuk yaşında başlayıp hiç bırakmadığı çalışmalarının sonucu bence olağanüstü, Bahar Akbay’ın sanat ve estetikle ilgili her konuyu sanki ozmos ile doğallıkla ve dolaysızca içselleştirmiş. ODTÜ Psikoloji, babasının da hocası olan Kayıhan Keskinok, Tansel Türkdoğan, Sezai Kara ve Orhan Taylan atölyelerindeki eğitimleri onun sanatını daha da yoğunlaştırıp demlemiş. Tutumlu bir renk tavrıyla giriştiği insan odaklı işler yetkin bir estetik tavrın ve olağanüstü bir desensel özgüvenin ifadeleri. İnsan bedeni, yaşamsallık, hareket ve estetiğin kesiştiği heyecan ve sevinç yüklü tablolarla karşı karşıyayız.

Baba Akçay ise sanat hayatımızda kendine sağlam bir yer edinmiş özgün bir sanatçı: Sadelik, tehlikeli bir biçimsel serüven olan boşluğu kullanma, özgün plastik tavrı ve hakikatle ördüğü eşsiz ilişki, kusursuz desen bilgisi

onu kuşkusuz büyük sanatçılarımız arasına yerleştiriyor.

“Kendine özgü tarzı ve renkleri, bence inanılmaz renkli, naif ve sağlam kişiliğinin yansımaları. Doyumsuz bir yaşam iştahı, güzelliği bulup çıkaran çok güzel gözleri, ummanlar kadar zengin ve iyilik dolu bir yüreği, ilerici, devrimci cesur bir kafası, hayatı güzelleştiren bir mizah gücü ve hırstan azade mütevazı ve onurlu bir yaşamı vardı. Tapılan bir öğretmen, dürüst bir avukat, eşi olmayan bir baba ve eşti. Ondan bana bir şeyler geçmiş olduğunu düşünerek avunmaya çalışıyor, onunla ve bıraktığı tertemiz isimle gurur duyuyorum.” Bahar Akbay

Haziran 2025

Attila Güllü

Küratör

Üçüncüsü gerçekleştirilen “Sanata Dönüşüm” projesiyle hayatın mutfağı yine sürdürülebilir sanatla renkleniyor. Geri dönüşüme ayrılan karton ambalajlar sanatçıların tuvali oluyor, geleceğe ilham veren birer sanat eserine dönüşüyor…

“İşlerimde raslantısallığa ve tesadüfi

şeylerin güzelligine vurgu yapıyorum. 

Bir formun bir

motifle sarılması, bir kilim üzerindeki desenler, ya da

mimari bir yapıyı kaplayan karolar, vücudumuzu kaplayan

hücreler gibi bana hep büyülü gelmiştir. 

“Aynı familyadanlar”

isimli işler seri üretim yöntemlerindeki bir hata

sonucu ortaya çiktı ve bize bir sey anlatıyor.

Biri büyük biri küçük sadece..

Renkleri,formları,suretleri farklı olsa da ,her sey benzer

aslında

Farklı değil “Aynı familyadanlar “

Bu sergi, sizi

kendi iç dünyanızla yüzleştirmeye, görünmeyeni görmeye ve insanın

karmaşık doğasını anlamaya teşvik ediyor

Sergiyi ziyaret ederek, siz de kendi iç

dünyanızla bir yolculuğa çıkın, maskelerinizi

çıkarın ve gerçeklerle yüzleşin. Unutmayin,

güzellik her zaman iyiyi, çirkinlik her zaman

kötüyü temsil etmez. insan ruhu, tipki bu kâseler 

gibi, karmaşık, çok boyutlu ve keşfedilmeyi

bekleyen bir dünyadır. Ve bizler, farklılıklarımızla,

hepimiz aynı familyadanız.”

Kravatın Sanatsal Yolculuğu “Kravata”

Bir kravatın sergiye dönüşmesi, zarafetin ve fonksiyonelliğin estetik bir şekilde buluştuğu bir alan yaratabilir fikri ile ortaya çıkartılan bu sergide kullanılan Kravat, tarih boyunca giysinin vazgeçilmez bir parçası olmuştur. Ancak, onunla ilgili algılar ve anlamlar zaman içinde çok daha derinleşmiş ve bir moda ögesinden, kültürel bir simgeye dönüşmüştür. Bu sergi, basit bir aksesuarın ardındaki sanatsal potansiyeli keşfederken, aynı zamanda kişisel ifadenin ve toplumsal normların nasıl şekillendiğini irdelemektedir.

Bilindiği üzere “Kravat” (boyun bağı) kavramı Hırvatlar için özel bir öneme sahiptir, çünkü modern boyun bağının Hırvatistan’da ortaya çıktığı söylenir. Boyun bağının, Hırvat paralı askerlerinin Fransa’da görev yaptığı Otuz Yıl Savaşları sırasında 17. yüzyılda ortaya çıktığına inanılır. Üniformalarının bir parçası olarak boyunlarına takılan bez bağlarını ilk defa Fransızlar fark eder ve kısa bir süre sonra bu moda Avrupa’ya yayılır. Daha sonra boyun bağı terimi haline gelen Fransızca “cravate” kelimesi, Hırvatça anlamına gelen “Croate” kelimesinden türemiş olup günümüze “cravat” (kravat) olarak gelir.

Kravat, tarih boyunca dünyayı fethetmiş ve Osmanlı’nın son dönemlerinden bu yana Türkiye gibi dünyanın birçok ülkesinde de kabul görmüştür. Atatürk ve birçok büyük lider ve politikacılar, tasarımcılar ve sanatçılar tarafından hayranlıkla karşılanmıştır. Her bir kravat, bir stilin, bir kişiliğin veya bir dönemin izlerini taşır. Farklı dokular, desenler ve renkler, her bireyin ruh halini, duruşunu ve dünyaya bakışını yansıtır. Ancak, modern sanatla buluşan bu sergide, kravat sadece bir giysi parçası olmanın ötesine geçiyor. Sergi, kravatların yeniden yorumlanarak, mekânla etkileşime giren heykelimsi dokuları görsel öğelere dönüştürülmeye çalışılarak, her birinin kendi anlatısını yaratmaya olanak sunmaktadır.

Sanat, kıyafetin sadece görsel yönüne değil, aynı zamanda onun taşıdığı duygusal ve kültürel yükü de keşfeder. Sergideki her bir parça tuvallerin üzerinde yeniden hayat bulması amacıyla sanatçının dostları tarafından verilmiştir. Böylece bu durum, geçmişin ve bugünün birleşiminden doğan bir çağrışım yaratmaktadır. Kravatın estetiği, tarihsel bir öğe olmaktan çıkarak, izleyiciyi düşünmeye, sorgulamaya ve belki de kendi stilinin ve kimliğinin ne anlama geldiğini yeniden keşfetmeye davet eder.

Türkiye ve Hırvatistan’ın zengin ve görkemli bir tarihe sahip olduğu gerçeğinin farkındalığı ile Türkiye Cumhuriyeti’nin 100. yılında, her iki ülkenin yakasına sanatla mütevazı bir düğüm atılırken, sonsuza dek dost olarak kalmalarını temenni ederim.

The Artistic Journey of the Tie “Kravata”

The idea of ​​transforming a tie into an exhibition could create a space where elegance and functionality meet in an aesthetic way. Throughout history, the tie has been an indispensable part of clothing. However, the perceptions and meanings associated with it have deepened over time and transformed from a fashion element to a cultural symbol. This exhibition explores the artistic potential behind a simple accessory while also examining how personal expression and social norms are shaped.

As is known, the concept of “cravat” (necktie) has a special significance for the Croatians, as it is said that the modern neck tie originated in Croatia. It is believed that the neck tie emerged in the 17th century during the Thirty Years’ War, when Croatian mercenaries were serving in France. The French were the first to notice the cloth bands worn around their necks as part of their uniforms, and soon this fashion spread throughout Europe. The French word “cravate”, which later became the term neck tie, derives from the Croatian word “Croate”, which evolved into what we know as the necktie “cravat”.

The necktie has conquered the world throughout history and has been accepted in many countries around the world, such as Turkey since the late Ottoman period. It has been admired by Atatürk and many other great leaders and politicians, designers and artists. Each tie bears the traces of a style, a personality or a period. Different textures, patterns and colors reflect each individual’s mood, stance and outlook on the world. However, in this exhibition that meets modern art, the tie goes beyond being just a piece of clothing. The exhibition reinterprets ties, transforming their sculptural textures that interact with the space into visual elements, allowing each one to create its own narrative.

Art explores not only the visual aspect of the garment, but also the emotional and cultural load it carries. Each piece in the exhibition was given to the artist by friends in order to find new life on the canvases. Thus, this situation creates an association born from the combination of the past and the present. The aesthetics of the tie, instead of being a historical element, invites the viewer to think, question and perhaps rediscover what their own style and identity mean.